De term methodologie wordt gedefinieerd als de groep rationele mechanismen of procedures die worden gebruikt om een doel te bereiken, of een reeks doelstellingen die een wetenschappelijk onderzoek aansturen. Deze term houdt rechtstreeks verband met de wetenschap, maar de methodologie kan op andere gebieden worden gepresenteerd, zoals het onderwijs, waar de didactische of juridische methodologie in de wet te vinden is.
Er zijn veel contexten waarin het woord methodologie kan worden gebruikt; Tot de volgende, enkele van hen:
De didactische methodologie. Het heeft te maken met alles wat te maken heeft met de vormen of lesmethoden die het succes van het onderwijsleerproces mogelijk maken, wat in dit geval het verwerven van de nodige kennis zou zijn voor het leren, ontwikkelen en begrijpen van verschillende manieren om een baan te leren of beroep in het bijzonder. De methodologieën die in het onderwijsproces worden toegepast zijn: deductief, inductief en analoog of vergelijkend.
Wat de juridische methodologie betreft, het kan worden opgevat als een discipline die de filosofische grondslagen die in de praktijk van de juridische wetenschap worden gebruikt, vergemakkelijkt.
Softwareontwikkelingsmethodologie, verwijst naar de reeks technieken, procedures en documentaire ondersteuningen die worden gebruikt bij het ontwerp van informatiesystemen. Het belangrijkste doel is om een reeks klassieke en moderne systeemmodelleringstechnieken bloot te leggen die de ontwikkeling van kwaliteitssoftware mogelijk maken, waaronder constructieheuristieken en vergelijkingscriteria voor systeemmodellen.
Tot de meest toegepaste methoden voor softwareontwikkeling behoren:
De XP-methodologie (extreme programmering) wordt gekarakteriseerd als een van de bekendste binnen agile softwareontwikkelingsprocessen, omdat deze meer nadruk legt op aanpassingsvermogen dan op voorspelbaarheid.
De Scrum-methodologie. Het wordt gekenmerkt door een agile en flexibele methodologie die het mogelijk maakt om softwareontwikkeling te beheren, waarbij wordt geprobeerd het doel te bereiken, namelijk het maximaliseren van het rendement op de investering van het bedrijf. Deze methodiek is gebaseerd op de constructie van de functionaliteit met de grootste waarde voor de klant en op de principes van constant toezicht, aanpassing en innovatie.
Methodologie van kennis, het is samengesteld uit een reeks elementen die de correspondentie tussen de mens en zijn omgeving mogelijk maken. Daarbinnen zijn vier algemene methoden om kennis te verwerven:
De methode van vasthoudendheid: door deze procedure stopt het onderwerp met geloven in de waarheid en neemt het de traditie aan die opgelegd wordt door een groep of een gilde van autoriteit. De a priori of intuïtiemethode: deze methode schat dat mensen erin slagen de waarheid te achterhalen door middel van communicatie en vrije uitwisseling van ideeën; en aangezien er geen consensus is tussen de partijen, ontstaat er een dilemma bij het bepalen wie gelijk heeft.
De wetenschappelijke methode: door middel van deze methode kunnen alle twijfels die de onderzoeker aandraagt worden weggenomen, aangezien deze methodologie niet gebaseerd is op overtuigingen, maar alleen op resultaten die zijn verkregen door experimenten. De wetenschapper accepteert de juistheid van informatie niet als hij deze niet eerst test.
Historische methodologie wordt gedefinieerd als een reeks technieken en procedures die door historici worden gebruikt om primaire bronnen en ander bewijsmateriaal te behandelen dat bijdraagt aan onderzoek naar gebeurtenissen uit het verleden die van groot belang zijn voor menselijke samenlevingen.
Wetenschappelijke methodologie, dit wordt gedefinieerd als de onderzoeksprocedure die voornamelijk wordt gebruikt bij het creëren van kennis op basis van wetenschap. Het wordt wetenschappelijk genoemd omdat dergelijk onderzoek gebaseerd is op empirisch onderzoek en meting, aangepast aan de specifieke principes van redeneringstests.
Het is belangrijk om te benadrukken dat er binnen al het wetenschappelijk onderzoek vier basiselementen zijn: het onderwerp (wie voert het onderzoek uit); het object (het te onderzoeken onderwerp); de omgeving (verwijst naar de middelen die nodig zijn om het onderzoek uit te voeren); en het einde (heeft te maken met het doel van het onderzoek)
