Pan-Germanisme was een idee van eenwording van alle Duitse volkeren, dat op zijn hoogtepunt was in de laatste jaren van de 20e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw. Dit heeft zijn oorsprong in de geboorte van een nieuwe politieke doctrine, gericht op het nationalisme, als een directe reactie op al de jaren dat de Duitse natie, in aanvulling op andere buurlanden, was geweest onder de heerschappij van oude monarchieën en rijken. Dit leidde tot de vorming van het bekende Duitse rijk, dat streefde naar een grote bevolking, verschillende etnische groepen verenigde en bijdroeg aan een stabiele politieke en economische ontwikkeling, gericht op steun onder de burgers.
Een antecedent van deze unie kan de vorming zijn van het Oostenrijks-Hongaarse rijk, waarin Hongarije werd erkend als een soevereine staat binnen het Oostenrijkse rijk. Hiermee werd geprobeerd een natie te vormen die verschillende etnische groepen vermengde. Naarmate de tijd verstreek, beweerden sommige Oostenrijkers zich ongemakkelijk te hebben gevoeld in hun eigen land, omdat ze ermee instemden zichzelf te identificeren als afstammelingen van de Beieren; Daarbij steunden ze ook het idee van de definitieve scheiding van het Oostenrijkse rijk, om zich bij het Duitse rijk aan te sluiten.
Aan het einde van de Eerste Wereld Oorlog, werd het Astro-Hongaarse Rijk verlaagd, steeds verdeeld in kleine staten, volgens de etnische groepen die bewoond. Uiteindelijk besloot Oostenrijk zich bij Duitsland aan te sluiten en een land te worden dat Duits Oostenrijk heette. Met de komst van de nazi's werd dit idee van eenwording opnieuw nagestreefd om Duitsers aan te trekken die buiten het rijk woonden. Jaren later, met de nederlaag van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog en de verdrijving van miljoenen Duitsers naar nabijgelegen gebieden, raakte het pan-Germanisme als politieke ideologie in verval, vergelijkbaar met wat er gebeurde met Pan-Slavisme in de Eerste Wereldoorlog.
