Als we de term scheiden die we hebben, komt dat denken van het Latijnse "pensāre", een woord dat de werking en het effect van denken als betekenis heeft, aan de andere kant komt het filosofische woord van het Latijnse "filosofcus" en dit van het Griekse "φιλοσοφικός" dat verwijst naar wat met betrekking tot of verwijzend naar filosofie. Nu kan filosofisch denken worden gedefinieerd als een impuls die de mens bezit, waardoor hij zich van zichzelf kan onderscheiden.Het is een rusteloze, vrije, non-conformistische, theoretische en totaal speculatieve gedachte die de antwoorden zoekt, onderzoekt en onderzoekt op bepaalde fundamentele feiten die niet door de wetenschap worden verklaard en die ertoe leiden dat de mens volledig rationeel is. Het is niet gebaseerd op vermoeden om zijn uitspraken te voeden of te ondersteunen, zo niet op concrete en bevestigde waarheden, om te zoeken of te onderzoeken waarom het begint en waarom dingen gebeuren, vertrouwend op het vertrouwen dat wordt gegeven in het vermogen van de rede om ze te vinden..
Het filosofische denken is vrijer en breder vanwege zijn aard van eindeloze logica, aangezien het zich niet laat opleggen of domineren binnen een kader. In de oudheid, met name in het oude Griekenland met Pythagoras, omvatten filosofisch denken en reflecteren elk van de gebieden van menselijke kennis, zoals wiskunde, natuurwetenschappen, astronomie en sociale wetenschappen. Momenteel zijn er verschillende takken afgeleid van de filosofie voor de specifieke gedachte van elk onderwerp, we spreken van takken zoals metafysica, theodicee, gnoseologie en axiologie. Ten slotte kan worden vastgesteld dat het filosofische denken berust op een poging om specifiek twee basisvragen te beantwoorden en te certificeren, namelijk "waar komen we vandaan" en "waar gaan we naartoe".
