Psychologie

Wat is inductief redeneren? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

Inductief redeneren wordt ook wel "bottom-up" -logica genoemd. Het is een soort redenering die zich richt op het creëren van gegeneraliseerde zinnen op basis van specifieke voorbeelden of gebeurtenissen. Wanneer dit soort redeneringen wordt uitgevoerd, werken we met concrete voorbeelden die al dan niet waar zijn; dan worden ze overgebracht naar gegeneraliseerde concepten.

We kunnen zeggen dat inductief redeneren werkt als een instrument in geavanceerde wiskunde, hoewel we het al gebruiken sinds we baby's waren! Als we inductief redeneren gebruiken, gebruiken we onze ervaringen en observaties om conclusies te trekken over wat er in de toekomst zal gebeuren. De eerste keren dat we als kind iets lieten vallen, viel het voorwerp op de grond. Uiteindelijk besloten we dat dit patroon zou doorgaan, wat het doel ook was: dingen vallen. Inductief redeneren is een belangrijke manier om nieuwe dingen in de wiskunde te ontdekken.

Vanuit wetenschappelijk oogpunt ontwikkelde inductieve redenering zich vanaf de zeventiende eeuw met de bijdragen van de filosoof Francis Bacon. Deze filosoof was van mening dat algemene conclusies kunnen worden getrokken door middel van tabellen waarin op een systematische en ordelijke manier gegevens worden verzameld over wat wordt bestudeerd.

In het algemeen zou deze vorm van redeneren van het specifieke naar het algemene gaan. In sommige specifieke gevallen wordt er dus een zekere regelmaat tussen hen waargenomen en deze logica stelt ons in staat een algemene conclusie te trekken. Met andere woorden, de concrete feiten worden in detail geobserveerd en vervolgens wordt een wet voorgesteld die de regelmaat van deze gebeurtenissen verklaart.

Inductie creëert algemene wetten op basis van de observatie van echte gebeurtenissen. Daarom is het een generalisatie die onjuist zou kunnen zijn. Bijgevolg zijn de conclusies of wetten van de inductieve methode waarschijnlijk en alleen geldig zolang geen enkel geval de generalisatie tegenspreekt. Inductivisme is bekritiseerd als een geldige redeneerstrategie omdat het een aantal mazen in de wet heeft.

Inductief en deductief zijn twee verschillende redeneermethoden, die ook veel worden toegepast in de filosofie en in bijna alle wetenschappelijke onderzoeken.

Deze methoden maken deel uit van logisch denken en analytische processen, maar het is belangrijk om te weten dat ze totaal verschillend zijn van elkaar en dat ze worden gebruikt op basis van de behoeften van de onderzoeker.