We kunnen moreel redeneren definiëren als 'het waardeoordeel dat we maken in bepaalde situaties waarin een bepaalde optie moet worden genomen'. Tot dusver hebben we morele redeneringen genoemd, dat wil zeggen hoe kinderen van 6 tot 12 jaar in een situatie verkeren, maar we moeten ons afvragen hoe ze moreel handelen.
Op basis van deze uitspraken kunnen we stellen dat een morele redenering een mentaal proces is dat iemand in staat stelt de waarde van dingen te beoordelen en te bepalen wat goed en fout is. Deze redenering impliceert een vraag naar de essentie en consequenties van de acties.
Moreel redeneren begint te ontwikkelen in de kindertijd, vanaf ongeveer 6 jaar oud. Tot die tijd zijn kinderen zich niet bewust van de regels en begrijpen ze niet wat juist is. Naarmate ze zich ontwikkelen en door het rijpingsproces gaan, verwerven kinderen ideeën over gerechtigheid en beginnen ze morele criteria vast te stellen.
Dankzij onderwijs in de klas en de normen die door volwassenen worden opgelegd, hebben kinderen een morele redenering over hoe de dingen zouden moeten zijn en hoe ze moreel zouden moeten handelen in verschillende situaties, maar zijn ze echt trouw aan hun morele gedachten? Studies hebben aangetoond dat redenering en gedrag met elkaar in verband staan.
Wettigheid kan ook worden gekoppeld aan moreel redeneren, zoals blijkt uit de integratie van het gerechtelijk apparaat in een gemeenschap met als doel het reguleren van criminele daden die morele en sociale schade veroorzaken. De wettigheid wordt beheerst door het rechtvaardigheidsbeginsel dat helpt te bepalen wat in elk geval juist is.
Deze sociale normen tonen ook de morele normen van een gemeenschap die het menselijke individuele niveau versterken om het belang van goeddoen opnieuw te bevestigen, omdat het goede een doel op zich is en geen middel, dat wil zeggen, goed doen is het grootste. ethische beloning van geluk dat u kunt hebben.
De ontwikkeling van morele waarden is essentieel om moreel te handelen in situaties die te betrekken offeren op het deel van de persoon die het draagt uit, of een gebrek aan beloning, maar ook in situaties die druk te betrekken. Als de waarden deel uitmaken van de identiteit van de persoon, zal er een grotere overeenkomst zijn tussen moreel redeneren en gerelateerd gedrag zonder de externe krachten die dit bepalen.
