Kernreacties, ook wel nucleaire processen genoemd, zijn die processen waarbij de kernen van atomen en subatomen combineren en transformeren. De kern kan ook fragmenteren, wat het type reactie kan bepalen dat wordt bestudeerd. Deze kunnen zowel exotherm zijn, dat wil zeggen dat het tijdens de plotselinge veranderingen die het doormaakt grote hoeveelheden energie vrijgeeft, als endotherm, waar de energie daarentegen wordt geabsorbeerd; Dit hangt ervan af of ze energie nodig hebben om te worden geproduceerd of dat ze alleen worden gemaakt om energie af te geven. We kunnen ook spreken van een nucleaire kettingreactie, een die wordt veroorzaakt door splijting (nucleaire reactie), waarbij een neutron een splijtbaar atoom veroorzaakt.
Onder de krachten die tussenkomen tijdens het nucleaire reactieproces zijn: sterk nucleair: het is de kracht die de nucleaire bindingen in stand houdt; zoals ontdekt door sommige wetenschappers, is het de bekendste variant van deze omvang in de natuur. De zwakke nucleair heeft van zijn kant een soortgelijke functie als de reeds genoemde; Meestal heeft deze een zeer korte actieradius en is 1013 keer minder sterk dan de nucleaire sterke. Elektromagnetisch is slechts 100 keer minder sterk dan sterk nucleair; het heeft een oneindige reikwijdte. De zwaartekracht van zijn kant is een zwakke kracht van zeer korte afstand, maar is altijd aantrekkelijk; Het heeft niet veel invloed op de reacties omdat het 1038 keer zwakker is dan de sterke nucleaire.
Bij kernreacties zijn bepaalde soorten protonen betrokken, zoals: bosonen, fermionen, hadronen (die zijn onderverdeeld in mesonen en baryonen), leptonen, quarks en antideeltjes.
