Het kan worden gezegd dat de stilte is het gebrek aan geluid van iets of iemand in zijn geheel, in bepaalde gevallen ten goede kan komen, omdat het stelt u in staat om een te nemen pauze tijd om na te denken over dingen en hebben dus een betere perspectief van de doelstellingen die u heeft en hoe u kunt krijgen wat u wilt. Deze term is afgeleid van het Latijnse "silentium" dat verwijst naar de afwezigheid van geluiden of de onthouding van spreken. Bovendien wordt stilte beschouwd als een hulpmiddel dat kan worden gebruikt terwijl een communicatie van welke aard dan ook wordt gebruikt.
Wanneer een persoon midden in een gesprek zit, kan stilte op verschillende manieren worden geïnterpreteerd, hetzij als een interpunctie in een zin of om een dynamische lading te hebben, dan kan worden gezegd dat in een gesprek twee soorten stilte, de eerste is objectieve stilte, wat niets meer is dan het ontbreken van geluid zonder enige specifieke betekenis, aan de andere kant is er subjectieve stilte, dit is een pauze waarin men reflecteert of ook om het belang van wat er voor of na de pauze werd gezegd.
Een andere context waarin deze term kan worden gebruikt, is op muzikaal gebied, aangezien het ook deel uitmaakt van de muziekkunsten, samen met muzieknoten, die in dit geval de weergave van geluid zijn, heeft elke muzieknoot een Zijn eigen stilte, die variabel kan zijn in zijn duur, wordt weergegeven met pauzes binnen de muzikale weergave.
Een ander gebied waarop stilte wordt gebruikt, is het beschrijven van wat bekend staat als de wet van stilte die, ondanks de naam, kan worden gezegd dat het meer een norm is die in de samenleving wordt gebruikt, aangezien het geen echte wet is, Deze regel werd heel vaak gebruikt als een methode om gedetineerden in gevangenissen te straffen, het bestond erin dat andere gedetineerden gedurende lange tijd, dag of nacht, niet met hem konden praten of enige vorm van geluid uitzenden, wetende dat als de wet werd overtreden, ze zwaar gestraft zouden worden.
