Binnen de poëtische omgeving wordt vrije verzen die uitdrukking genoemd die zich onderscheidt door niet afhankelijk te zijn van een rijm of een bepaald metrum. Dit soort verzen worden ook "losse verzen" genoemd en verwijzen naar alle soorten verzen die geen onberispelijk rijm of medeklinker hebben (dat wil zeggen, zowel klinkers als medeklinkers delen het rijm); en ze presenteren geen onnauwkeurig of assonant rijm (dat wil zeggen, verzen die alleen de laatste klinkers rijmen).
Het is om deze reden dat de verzen die niet worden geassocieerd met een ander vers van het schrijven door middel van rijm. Echter vrij vers, blijven dat, verzen, een elementaire rol in wat is een samenstelling en moet niet worden verward met het ontbreken van rijm een gedicht in proza, alsof niet rijmen met elkaar; het is nog steeds een poëzie, met zijn muzikale en ritmische kwaliteiten.
Dit zijn enkele van de bijzonderheden van de gratis verzen:
- Het heeft geen metrische of ritmische regels.
- Gratis vers is veel complexer dan gewone verzen.
- Dit soort vers vereist dat de dichter een bepaalde code van poëtische expressie ontwikkelt.
- Het haakje tussen het ene vers en het andere geeft het een heel bijzondere betekenisvolle identiteit.
- De manier waarop het gedicht is gestructureerd en de omvang van de strofe inspireert de state of mind van de auteur.
Dit soort vers werd tijdens de avant-gardeperiode veel gebruikt door verschillende surrealistische dichters. Dit komt omdat deze verzen het voor dichters mogelijk maakten om zich vrijer uit te drukken, met behulp van retorische figuren, zoals metafoor, die veel werd gebruikt in Spaanse poëtische composities.
