De aangrenzende zone is het hele grondgebied dat behoort tot een natie die is gevormd door maritieme uitbreiding, waar de soevereine staat nog steeds het recht heeft om zijn wetten uit te oefenen; Dit gebied bestaat voornamelijk uit de nabijgelegen zee (waar de aan het land grenzende eilanden zich bevinden) en de open zee, dit heeft natuurlijk een gedefinieerde afbakening voor elke regio die gelijk is aan 24 mijl na de eilanden van elk land. Het was een groot probleem om te bepalen welk deel van het water tot elke staat behoorde, omdat er twee dilemma's waren die moesten worden opgehelderd: welke wetten gelden voor de maritieme uitbreiding en waar het eigenlijk voor elke populatie behoorde.
Indien beschreven vanuit juridisch oogpunt, is de aangrenzende zone niets meer dan het product of het deel van de zee dat door de staat als zijn eigendom is verklaard, waar ze niet-overdraagbare functies van navigatiebeveiliging kunnen uitoefenen (zowel natuurlijke personen als degenen die tot de militie), bescherming en verzekering van alle rijkdom die deze uitbreiding bezit, evenals het toezicht door de fiscale douane die functies in elke haven van het land bezet. Hierdoor kunnen we onderscheid maken tussen de territoriale zee en het aangrenzende gebied, omdat er maar één een gebied is waar toezicht moet worden gehouden. (voor gevallen van piraterij en drugshandel) en de andere behoort respectievelijk legaal en betrouwbaar toe aan de staat.
Zoals hierboven vermeld, zal de aangrenzende zone niet de capaciteit hebben om zich te conformeren aan een territorium van meer dan 24 mijl, deze worden geteld vanaf de lijn die behoort tot de breedte van de territoriale zee. Deze wet werd bepaald in de jaren 1982 in de conventie over het recht van de zee, uitgevoerd om dit doel te definiëren; Dit concept werd echter verder uitgebreid in een andere conferentie die bekend staat als de "codificatieconferentie in het internationaal recht van elk land", die ongeveer in 1990 werd gehouden.
Eerdere jaren zouden de verzending van bepaalde stoffen die als schadelijk worden beschouwd voor de inwoner van een staat, al hebben beperkt, waaronder: tabak, alcoholische dranken en psychotrope stoffen van welke aard dan ook (marihuana, cocaïne, enz.).
