Holistische evaluatie is een soort globaliserende en inclusieve evaluatie, die op een algemene manier rekening houdt met het onderwerp en zijn leerproces, dat wil zeggen met al zijn motorische, affectieve en psychosociale capaciteiten. Deze evaluatie behandelt niet alleen intellectuele aspecten. Dit is hoe de student gewaardeerd moet worden, althans tijdens de eerste fasen van het lesgeven die erg belangrijk zijn. Dit type evaluatie is gebaseerd op het globale effect dat het heeft op de capaciteiten van de studenten als geheel en niet op de individuele evaluatie van elk van hen.
Op het moment dat een holistische beoordeling wordt uitgevoerd, moet er één open communicatie bestaan tussen studenten en docenten, waarbij de docent het dagelijkse werk van zijn studenten kent, hun vermogen om te luisteren, hun solidariteit met hun leeftijdsgenoten, hun vermogen om een oplossing te bieden voor de problemen die zich voordoen, zijn gretigheid om te verbeteren, gebaseerd op zijn eerdere ideeën en die de leraar zou moeten proberen te weten.
Dit is de reden waarom holistische evaluatie belangrijk is om te worden toegepast tijdens de lagere schoolfase, waar de leraar het grootste deel van de tijd met de studenten doorbrengt, vergeleken met die leraren die slechts één onderwerp of een specifiek gebied verantwoordelijk hebben, gewoon wat tijd doorbrengen met zijn studenten.
Holistische beoordelingsmethoden komen voort uit de hypothese dat het geheel in het algemeen verschilt van de som der delen en dat een ervaren leraar een volledig begrip van het werk verkrijgt zonder de herhaling van specifieke fouten en aspecten te berekenen. individueel.
