Letter is elk symbool dat, coherent in een akkoordstructuur geplaatst, het teken van het alfabet van het schrijven van een taal vertegenwoordigt. Gegroepeerd vormen ze woorden, en dit zijn op hun beurt zinnen en zinnen die communicatie in de samenleving mogelijk maken. Daarom wordt gezegd dat het een van de basiselementen is die de geschreven media hebben. Ze staan allemaal onder een strikte volgorde in het alfabet, ook wel "alfabetische volgorde" genoemd. Deze volgorde bestaat uit medeklinkerletters en klinkers (a, e, i, o, u).
Wat is een brief
Inhoudsopgave
De brief is een van de basis- en belangrijkste elementen van schriftelijke communicatie. Volgens de officieel aanvaarde definitie van letter kan worden gezegd dat het een symbool is dat is ontworpen om de transcriptie van een geluid te accepteren. De groep letters in een taalstijl creëert een zogenaamd alfabet. Een letter is slechts de grafische weergave van een bepaald geluid (een voorbeeld zou de tekst van liedjes zijn) en daarom heeft het alleen de eigenschap van een abstracte entiteit. Hoewel ze schriftelijk worden geïnterpreteerd.
Het kan kleine letters zijn (meestal algemeen gebruikt in gewone woorden) en hoofdletters (toegepast op het begin van een alinea, om onder andere eigennamen aan te duiden).
Dit zijn grafische voorstellingen door middel van figuren en tekens, kenmerkend voor de klanken waaruit een taal bestaat.
Alle zijn gerangschikt in het alfabet of alfabet, genoemd in twee groepen genaamd klinkers (a, e, i, o, u) en de rest zijn medeklinkers.
Het concept verwijst ook naar de unieke manier van schrijven die een individu heeft, bijvoorbeeld wanneer iemand een bepaalde manier van schrijven heeft, zoals de manier van schrijven van een dokter. Het verwijst ook naar de verschillende schrijfstijlen, afhankelijk van de verschillende typen, kleine letters, hoofdletters, cursief of gedrukt, enz.
Als een symbool dat een deel van spraak aangeeft, worden grafemen geassocieerd met fonetiek. In het zuivere fonetische alfabet wordt een foneem in principe aangeduid met een basisletter, maar zowel in theorie als in praktijk verwijzen grafemen meestal naar meer dan één foneem. Twee letters die een foneem vertegenwoordigen, worden "digraphs" genoemd. Enkele voorbeelden van digraphs in het Spaans zijn ll, ch, qu, gu.
Grafemen hebben, net als elementen van het alfabet, een bepaalde volgorde. Dit wordt gewoonlijk "alfabetische volgorde" genoemd, maar alfabetische classificatie is de studie die is gewijd aan het complexe werk van het classificeren en ordenen van grafemen in verschillende talen.
Een vrij specifiek voorbeeld zijn de songteksten van liedjes, aangezien het orale geluiden zijn die in songteksten zijn omgezet. Een ander voorbeeld dat we kunnen noemen over het veelzijdige gebruik hiervan zijn de zogenaamde hobby's, zoals de alfabetsoep, een doos gevuld met klinkers en medeklinkers die zijn gerangschikt om woorden te vinden en op te bouwen.
Ze hebben ook specifieke namen die aan hen verwant zijn. Deze namen kunnen worden onderscheiden door taal, geschiedenis en dialect. De Z, in het Engels, wordt bijvoorbeeld zed genoemd, in tegenstelling tot de Verenigde Staten, waar het bekend staat als zee.
Opgemerkt moet worden dat ze ook een numerieke waarde kunnen hebben. Net als bij Romeinse cijfers en de letters van andere schrijfmethoden. In de Spaanse taal en anderen, zoals het Engels, worden Arabische cijfers toegepast in plaats van de Romeinse.
Lettertypen
De tekst is een informatieve factor, maar tegelijk esthetisch en functioneel. Door zorgvuldig het lettertype voor een ontwerp te kiezen, kunt u de resultaten benadrukken en verfraaien.
Er is een grote verscheidenheid aan soorten letters in het Spaanse alfabet en in andere Indo-Europese talen, waarbij de volgende meestal met voorkeur worden gebruikt:
Hoofdletter
Dit type wordt groter weergegeven in verhouding tot een kleine letter, meestal anders gespeld. Hoofdlettergebruik wordt aan het begin van een zin toegepast, ook al is het slechts een eenlettergrepige letter, of aan het begin van een alinea, of voor eigennamen.
Ook de hoofdletter wordt na een punt toegepast, maar in de Duitse spelling wordt de uitzondering gemaakt, ondanks het feit dat ze de Latijnse en Romeinse kalligrafie hebben overgenomen, worden hoofdletters gebruikt om syntactische woorden van zelfstandige naamwoorden te beginnen.
Aan de andere kant worden in onder andere het Spaans, Frans, Italiaans en Engels hoofdletters meestal gebruikt in acroniemen (bijvoorbeeld; mevrouw, heer, heer,) en acroniemen die vergelijkbare afkortingen zijn (zoals EU, VS of YPF, enz.).
Kleine letter
Deze klasse is meestal de meest voorkomende letters, of degene die wordt gebruikt voor algemene algemene woorden. In verschillende alfabetten is de kleine letter de spelling die, in tegenstelling tot de hoofdletters, een kleinere grootte en een andere stijl heeft. Het is de ongemarkeerde spelling van algemene toepassing. Kleine letters worden gebruikt in de Europese alfabetten, Latijn, Grieks, Armeens en Cyrillisch. Een voorbeeld van de streek en waardoor deze verschilt van een hoofdletter (kleine letters "a", hoofdletters "A").
Geaccentueerde brief
Het accent of grafisch accent is een teken dat over de letter wordt geplaatst, in het Spaans gaat het bijvoorbeeld over de klinkers a, e, i, o, u zoals vastgelegd in de spellingsregels van die taal. Ze zijn ook gemarkeerd om onduidelijkheden te voorkomen en het lezen ervan te vergemakkelijken.
Wat is een lettertype
In typografie, een type dat verwijst naar elk van de stukken die worden gebruikt in de drukpers waarin er een verbetering is met een teken of letter, evenals naar elk van de typen van deze letter. Bij computerschrijven wordt het ook typen of lettertypen genoemd voor groepen vectorstijlen die elk van de tekens van een letter symboliseren, waarbij alles wordt gespecificeerd met betrekking tot hun conformatie en positie, opgeslagen in een bestand; in de fotocompositie zijn het individuele modellen van elke letter.
In het computerveld wordt elk van de onafhankelijke symbolen gewoonlijk een teken of glyph genoemd. Een computerbestand met een groep glyphs ontworpen met een vormeenheid wordt ook continu een type genoemd, evenals het lettertype extra typografie, hoewel het veel gebruikelijker is om van lettertypen te spreken.
De nomenclatuur die aan de typen is gekoppeld, is niet uniform, en het is niet vreemd dat bepaalde uitdrukkingen voor onbepaalde tijd worden gebruikt, bijvoorbeeld typografie, om naar type te verwijzen (in het aspect van letters van een bepaald type).
Aan de andere kant worden lettertypen technisch gezien de stijlen genoemd die in kalligrafie worden gebruikt vanuit de schrijfmodellen, zoals beginletter, hoofdletter, cursief, magistraal, gotisch, onder anderen.
Wat is een serie
De reeks verschillende letters staat bekend als een serie, meestal getekend door hetzelfde huis of door dezelfde ontwerper, waarbij ze worden onderscheiden in bepaalde classificeerbare kenmerken: helling, gewicht, afstand en proportie. Een opmerking die uit dit concept voortkomt, is de uitdrukking letterbeeldfamilie, waarin typen kunnen worden geordend op basis van hun hoofdkenmerken, ongeacht of ze tot een reeks behoren.
Bij digitale typografie kan, afhankelijk van de sjabloon, een reeks in een enkel bestand staan, waarin de autonome modellen worden opgeslagen; In oudere sjablonen moest elk item in de reeks in een ander bestand worden uitgevoerd en in bepaalde gevallen worden zelfs extra Elzeviriaanse speciale tekens, ligaturen en figuren in een ander bestand weergegeven.
Wat zijn lettertypefamilies
Een lettertypefamilie staat bekend als een reeks alfabetische en niet-alfabetische tekens met gemeenschappelijke structurele en stilistische kenmerken, die samenvallen in bepaalde populaire ontwerpaspecten, waardoor ze geïdentificeerd kunnen worden als een lid van een groep.
De alfabetische tekens waaruit de typografische familie bestaat, worden weergegeven door hoofdletters in kleine letters, gecontroleerde hoofdletters, gecontroleerde kleine letters, hoofdletters en kleine letters.
Niet-alfabetische tekens zijn leestekens, cijfers (buisvormige of variabele breedte) en commerciële tekens. Er zijn enkele typografische families die een derde reeks tekens bevatten: kleine letters of hoofdletters, kleinere hoofdletters en kleine hoofdletters of gemarkeerde hoofdletters.
In een lettertypefamilie worden alle elementen ontworpen die nodig zijn om een tekst van elk genre of klasse in verschillende talen te schrijven.
Wanneer de pers loodsoorten gebruikte, werden deze gearchiveerd volgens een vastgestelde “doos” -volgorde. Deze doos heeft twee planken, de bovenste waar de hoofdletters waren gerangschikt en het rapport waarin de kleine letters werden gevonden. Dat is waar de namen "bovenste vak" en "onderste vak" vandaan komen voor alfabetische systemen.
Typefamilies worden ook wel fontfamilies genoemd. Dergelijke bronnen kunnen fotografische film, metaal of elektronische media zijn.
Binnen elk van deze families zijn er drie fundamentele varianten, bekend als:
- Normaal of rond (zonder enige wijziging).
- Cursief, is dezelfde schuine letter (naast cursief of cursief).
- En het vetgedrukte type, met de gemarkeerde omtrek.
