De laatste stelling van Fermat stelt dat: “er is geen oplossing met niet-nul gehele getallen (noch X = 0, noch Y = 0, noch Z = 0) voor de vergelijking xn + yn = zn, als n een geheel getal groter is dan 2 ". Deze stelling is een van de beroemdste in de geschiedenis van de wiskunde en werd in het jaar 1637 door Pierre de Fermat bedacht, maar werd door veel illustere wiskundigen beschouwd als degene met de meest foutieve publicaties op het moment van verificatie. Als je een beetje analyseert, kun je zeggen dat deze stelling eigenlijk een vermoeden was, aangezien het iets vertegenwoordigt waarvan wordt aangenomen dat het waar is, maar nog niet is bewezen.
Eindelijk zou het opgelost kunnen worden door Andrew Wiles in 1995. Wiles, met de medewerking van de wiskundige Richard Taylor, bereikte de prestatie om deze stelling te kunnen bewijzen, gebaseerd op de Taniyama Shimura-stelling. Als deze stelling, die stelt dat als elke elliptische vergelijking modulair moet zijn, onjuist was, dan was de stelling van Fermat ook onjuist. Het antwoord bereiken op de laatste stelling van Fermat.
Wiles, verzamelde alle ideeën van het probleem dat hem sinds zijn kinderjaren had verleid, zocht hij naar een manier om het bestaan van een elliptische kromme geassocieerd met elke modulaire vorm aan te tonen, toen hij dit deed, vond hij de stelling van Taniyama Shimura, die hij toepaste op de Fermat, en hoewel hij een bug in zijn eerste bewijs vond, werd het opgelost. Wiles slaagde erin een van de meest gecompliceerde problemen in de geschiedenis op te lossen en werd een van de beroemdste nog levende wiskundigen. De Abel-prijs ontvangen die door iedereen wordt gewaardeerd als de nobel van de wiskunde. En die wordt uitgereikt door de Noorse Academie van Wetenschappen en Letteren die jaarlijks deze beroemde prijs in de wiskunde uitreikt.
