Het model atomaire Bohr verwijst naar een theorie die werd voorgesteld door natuurkundige Niels Bohr, waarin werd uitgelegd hoe het atoom was gestructureerd en wat hun gedrag was. Bohr, door zijn modelsystemen, uitgelegd dat een atoom gewaardeerd als een kleine kern die een positieve lading hebben en die is omgeven door vele elektronen die reisden cirkelvormig aangelegd omheen.
Het is dan een model dat vooral functioneel is, aangezien het niet naar het atoom zelf verwijst, maar eerder uitlegt hoe ze door middel van vergelijkingen werken.
Het is belangrijk op te merken dat Bohr zijn theorie baseerde op het waterstofatoom om zijn model te formuleren, dat een verklaring zou moeten kunnen bieden over de stabiliteit van materie en dispersie bij de emissie en absorptie van gassen. Conceptueel ging het Bohr-model uit van het Rutherford-model en de opkomende theorieën over kwantisering, die enige tijd geleden waren ontstaan met het onderzoek van Albert Einstein en Max Planck.
Voor velen was het Bohr-model buitengewoon eenvoudig, daarom wordt het nog steeds heel vaak gebruikt als een reductie van de structuur van materie.
Bohr's atomaire model drukt drie postulaten uit:
- Eerste postulaat: de elektronen roteren rond de kern, als stationaire banen, zonder daadwerkelijk energie uit te stralen.
- Tweede postulaat: elektronen kunnen alleen in sommige banen worden gevonden (aangezien niet alle elektronen zijn toegestaan). De afstand die kan worden waargenomen tussen de kern en de baan wordt bepaald aan de hand van het kwantumgetal, bijvoorbeeld: n = 1, n = 2…
- Derde postulaat: wanneer een elektron van een externe baan naar een veel meer interne baan beweegt, wordt de ongelijkheid in de energie tussen de twee banen meestal uitgezonden in de vorm van elektromagnetische straling.
Men kan dan zeggen dat de elektronen verschillende cirkelvormige banen hebben die de verschillende energieniveaus bepalen.
Opgemerkt moet worden dat het succes van dit atomaire model van korte duur was, omdat het bepaalde terugkerende eigenschappen van de elementen en hun basistheorie niet nauwkeurig detailleerde, dus het bood geen theoretische ondersteuning.
