Veel schrijvers hebben deze manier van schrijven gebruikt om berichten in de geheime modus onder de aandacht te brengen en waren protagonisten in verschillende samenzweringsverhalen, de waarheid is dat een acrostichon een eenvoudige en normale poëtische compositie is die tussen de verzen aan het begin van elke regel in de eerste woorden als de initialen opvallen, kan een woord of zin worden gelezen die met elke letter tussen de middelste en laatste letters verstrengeld zijn, wanneer ze verticaal worden gelezen, vormen ze zinnen of geven ze nog een vers aan de geschreven poëtische compositie, dat wil zeggen, er is een ander vers of couplet in een ander.
Ze lopen tussen rijmpjes of verzen door, maar je kunt een zin altijd verticaal aflopend vinden, en hoewel het lijkt op een kruiswoordpuzzel, wordt het , in tegenstelling tot het woord dat je niet kunt raden, alleen gevonden bij het lezen van de eerste woorden in de strofen; waar het een manier was om verborgen berichten te verzenden en dat alleen een persoon kon ontcijferen als ze wisten en begrepen dat het een acrostichon was, waardoor dit slechts een woordspeling was die voor die tijd leuk was, maar in sommige gevallen werden ze gebruikt voor veel van de samenzweringen en raadsels van een tijdperk dat tegenwoordig nog veel geheimen kent.
Een voorbeeld hiervan kunnen we La Celestina van Fernando Tovar noemen, waar je in een van de verzen El Bachiller precies in de octaven kunt lezen. Een andere die hier een kunst van maakte was Luis Tovar, waar in El Cancionero General Castellano een analogie ontstond tussen het einde van de Middeleeuwen en het begin van de Renaissance, waar Tovar gemiddeld negen vrouwelijke namen met elkaar verweven, namelijk Eloísa, Ana, Guiomar, Leonor, Blanca, Isabel, Elena, María en Francina, dat de laatste de naam verandert omdat het origineel Francisca was, wat naar verluidt te wijten is aan dezelfde samenstelling van het gedicht.
Het schrijven van een acrostichon gedicht is heel eenvoudig, je hoeft alleen het woord of vers te hebben dat je wilt opnemen en van daaruit beginnen met een reeks woorden die rijmen, zoals een acrostichon die over een bed spreekt:
Lopend ga ik door de wolken
Vermindering me passeerde zijn ontmoeting
Kijkend naar de verre horizon
Liefhebbend van het moment van zijn herinnering.
