Wat is lyrische poëzie? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

De poëziepoëzie is een poëtische stijl die gevoelens uitdrukt door middel van woorden, zowel schriftelijk als mondeling. In wezen manifesteert het diepe gevoelens of grote reflecties als een voorbeeld van subjectiviteit. De lyrische dichter presenteert zijn perceptie van de werkelijkheid, objectiviteit buiten beschouwing gelaten.

Dit soort poëzie wordt over het algemeen geassocieerd met liefdesthema's, maar het is niet alleen beperkt tot hun expressie, maar omvat ook elke vorm van emotionele manifestatie.

De lyrische term vindt zijn oorsprong in het oude Griekenland, waar dichters zich manifesteerden door middel van gezangen begeleid door snaarinstrumenten die bekend staan ​​als "lier". Alle ceremonies, feesten of evenementen hadden altijd de aanwezigheid van lyrische dichters.

De lyriek wordt gekenmerkt door de expressie van gevoel, de dichter zendt doorheen een zekere state of mind. Poëzie vertelt geen eigen verhaal, het ontwikkelt geen actie, maar de uitdrukking van een bepaalde emotie.

De meest voorkomende vorm van lyriek is vers, maar er zijn auteurs die poëtisch proza ​​hebben ontwikkeld. Het meest gebruikte lyrische genre is de ode, met zijn verschillende vormen: de cantate, de hymne, de lofzangen, de opera, het lied, het sonnet, de eclogue, de elegie, het madrigaal en het epigram.

De gedichten zijn aangepast aan de formele normen die ze onderscheiden: verzen, strofen, ritme, rijm; allemaal opgenomen onder de naam metriek. Lyrische poëzie, die subjectief en uitgedrukt is, meestal in de eerste persoon, wordt uiteindelijk een autobiografisch verhaal.

Een ander kenmerk is de beknoptheid, aangezien deze gedichten over het algemeen niet meer dan honderd verzen bevatten.

Onder de grootste exponenten zijn: Federico García Lorca, Rubén Darío, Antonio Gala, onder anderen.

Hier is een voorbeeld van lyrische poëzie:

Hoe gaan de uren,

en daarna de dagen

en de bloemrijke jaren

van ons kwetsbare leven!

Ouderdom komt dan

van de vijandelijke liefde,

en de schaduwen begrafenis

de dood dreigende,

dat smerige en bevende,

lelijke, vormeloze, gele,

beangstigt ons, en uit

ons vuur en zei: "

Meléndez Valdés, Juan