Een oude theorie staat bekend als de geocentrische theorie die de aarde in het centrum van het universum plaatst en de sterren, inclusief de zon, rond de aarde draaien. Deze theorie was geldig in verschillende beschavingen uit de oudheid. Deze theorie werd uitgewerkt en voorgesteld door Aristoteles en was van kracht tot de 16e eeuw, in de versie voltooid door Claudius Ptolemaeus in de 2e eeuw voor Christus. C., in het werk genaamd El Almagest, waarin de zogenaamde epicycli, equants en deferents werden geïntroduceerd. Dit werd vervangen door de heliocentrische theorie.
Aan de andere kant biedt het geocentrisme geen oplossing voor de problemen die verband houden met de bewegingen van de hemellichamen, waaronder de bewegingen van de planeten opvallen, deze theorie was van kracht in de meest afgelegen beschavingen, in Babylon was dit de visie van het heelal.
Aan de andere kant is het belangrijk op te merken dat de essentiële postulaten van de geocentrische theorie dateren uit de oudheid, namelijk de perceptie van de wereld in de ruimte waarvan werd aangenomen dat deze ook functioneel was in de oude Babylonische tijden, om maar een voorbeeld te geven. Focussen op de geschriften, geeft in The Almagest Ptolemaeus een uitleg van hoe de planeten, de zon en ook de sterren rond de aarde draaien, waarbij de concepten en verklaringen worden geïntroduceerd van de geometrische modellen die de oude epicycli, equants en deferents creëerden, die werden ontwikkeld om de schijnbare bewegingen, snelheids- en richtingsvariaties van de planeten te begrijpen die dienden om de geocentrische theorie overeind te houden.
Het systeem dat Ptolemaeus beschreef, laat zien dat versies van het geocentrische model functioneerden door deze complexe interactie tussen cirkels. Ptolemaeus had de indruk dat elke planeet draaide rond een cirkel die hij noemde epicykel en op hetzelfde moment, de epicyclische baan om in een grotere cirkel dan die genoemd deferential alle daarmee roteren rond de aarde. Van zijn kant zou het centrum van de deferent niet de aarde zelf zijn, maar een punt dat dicht bij het middelpunt van de afstand tussen de aarde en de evenaar lag. Wat betreft het idee van de evenaar, heeft Ptolemaeus een perfecte oplossing gevonden om dat te kunnenrechtvaardigen de talrijke discrepanties en kritiek die het geocentrische model toen al kreeg.
